Na een flinke autotocht arriveren we donderdagmiddag 2 augustus in Anklam op de Wasserwanderrastplatz, noordoost Duitsland. Twee andere tochtgenoten zijn er al en samen varen we de volgende ochtend in de nevel weg in oostelijke richting van de Peene tot resten van een oude spoorbrug in het water op de grens met het Stettiner Haf, dus dichtbij Polen. Op het mooie open water met aantrekkende wind was het inmiddels lekker uitwaaien met de zon en golven die erbij kwamen. Hoe anders voelt elk water en de steeds andere condities!

In de middag en de avond arriveren de andere tochtgenoten, jammer genoeg zonder 2 Anax’ers. Ik blijk de enige nieuweling in het gezelschap, die nooit met een beladen kajak gevaren heeft. Zaterdag worden de auto’s naar het eindpunt gereden. Voor mij een goede dag om de stad Anklam te bekijken, op zoek naar Jiddische sporen is mijn insteek. ‘s middags breekt mijn bril spontaan, en hoera tref ik goede knutselaars in het gezelschap!

Zondag helpt 1 van de vrouwen die meevaart mijn 2 de kleine kanoluik te sluiten en kan ik net als de anderen te water. Stroomopwaarts gaat het met aan het einde van de middag een prachtige rode wouw vlak boven me. Mijn tentje komt op het stille veld van de kanovereniging van Gützkow na een fijne eerste dag. Een gezellig kamp ontstaat er en ’s avonds vliegen kraanvogels over en kijken reeën op van bezoek. Volgende dag bijtijds opbrekend en varen langs idyllische plekjes en “kuchen” (Sophienhof) naar Loitz.

Daar staan we tegen de haven aan op een prima camping met zo’n makkelijke waterkoker! Het weer is fijn en een supermarkt met een postzegel te koop. (Je kan ze maar nodig hebben, anderen scoren chocopasta…) Dag 3 gaan we de Trebel op en dat is een kleine rivier met meer kronkels en ja natuur: ik vind 2 dode ringslangen, toch zwem ik want het is dinsdag. ‘s Nachts na een heerlijke gezamenlijke barbecue horen we grote groepen kraanvogels rond Nehringen een oude nb Zweedse garnizoens plaats.

Een lange tocht naar de bivakplaats Trittelwitz starten we in klein verband vroeg. Na indrukwekkende trieste geschiedenis van Demmin tot ons genomen te hebben, smaakt taart goed en sla ik de laatste zwarte bessen van het seizoen in, alsmede extra water, want dat biedt de bivakplek niet. Superzonnige dag, wat een mazzel! En dan komt een oude dorpeling zwemmen met wie ik mijn Duits weer oefen, er is ook 1 Duitssprekende tochtgenoot.

Paren (met voormalig wedstrijdvaarster, zeevaarders en Canadees-varenden), een zoon, een vader en zoon, en wat andere zeer ervaren vaarders die graag met TKBN varen. Daarbij ben ik één van de jongsten en diep onder de indruk van hoe goed je deze activiteit, als je fit bent, tot hoge leeftijd kan doen. Ik oefen alvast in kamperen, varen met bepakking en onderweg zijn in gezelschap en ervaar rust en ruimte om mijn eigen ding te doen, te wandelen, zwemmen en mijn dagelijkse stuk pruimentaart te nuttigen…als de boot lichter wordt door al het eten wat ik wegwerk kan er wel weer wat bij…

Op dag 6 varen we via een heerlijke plek om vis te eten, als groep over de Kummerower See met prachtig weer en heerlijke wijdsheid. Bij Sommersdorf is een camping met mooi veld en uitzicht inclusief verse broodjes de volgende ochtend. Via Malchin voor inkopen varen we verder over de Malchinersee naar Seedorf. Weer een prachtplek en ’s nachts wat onweer. Zaterdag varen we terug naar Malchin en eten heerlijk ter afronding en afscheid. Zondag rijden mensen terug. Ik vaar maandag in Duits gezelschap op de Ratzerburgersee, ten zuiden van Lubeck, en eet curry worst met pommes. Er valt nog veel te varen in Duitsland dat een rijke kano cultuur heeft. Dinsdagavond hangt mijn tent te drogen. Met veel plezier kijk ik terug op een mooie en zeer goed georganiseerde tocht met veel dank aan TKBN. En ben ik 9 dagen varen verder met mijn Guus Nordkapp.