Ik ben nog niet zo heel lang lid van Anax maar hoorde in alle “sterke” vrijdagavond-verhalen met regelmaat het woord nachttocht gonzen. En aangezien dat voor mij een nieuwe ervaring zou worden had ik me al voorgenomen om indien mogelijk mee te gaan varen. De hoge verwachtingen die in de wandelgangen werden gehoord zijn in ieder geval voor mij daadwerkelijk uitgekomen. Natuurlijk moesten we wel zelf met de opgesierde boten varen en in-en uit stappen, klunen en doorgaan, maar de organisatie had het werkelijk perfect geregeld. Hier alle lof voor. Dit mede dankzij de fantastische culinaire hoogstandjes tijdens de overdragingen.

Hoe het begon  
Er werd naarstig geklust, lampjes gemonteerd, kerstversieringen opgehangen, ledverlichting geplakt. Zelfs de echte ouderwetse olielamp ontbrak niet. Dit allemaal vlak voordat we vertrokken. Maar de echte prijsvechters waren al eerder begonnen in de week. Eerlijk is eerlijk het zag er later in de donkerte fantastisch uit. Wat heeft ieder zich uitgesloofd om er een gezamenlijk peddelfeest van te maken. En dan komen er 13 potsierlijke boten bij de Isala en gaan het water op rond 20:15 uur.

De IJssel op lekker met de stroom mee en vervolgens het Twentekanaal op. Dit vaart al gelijk een stuk minder spectaculair maar wel gaaf met de diverse bruggen die zich in de schemerte aftekenen tegen het firmament.  De opdracht was net voor de vrachtboten rechts in te steken en daar waar kon de oever op. De eerste hindernis. Enkelen verkozen de keien en enkelen waaronder ik de modder. Maar alsnog konden ook wij met de boten omhoog en daar de kanokarren eronder zetten. Stukje lopen tot boven op de sluis alwaar Inge en Arjan klaar stonden met heerlijke, zoals ze zelf zeiden, amuses. Van spek, geitenkaas tot zalmrolletjes en Vega hapjes het smaakte heerlijk. En zoals een amuse altijd beloofd, er komt nog meer……. Ondertussen al donker geworden gaan we aan de andere kant van de sluis het water van het Groene kanaal op en peddelen in alle rust richting de volgende overdraging. Deze doorgevaren tot de plek waar we de Berkel in konden. Hier werden de aangewakkerde smaakpapillen verder verwend met een lekkere lobbige pompoensoep al of niet met nootjes en koriander. Let wel de pan moest leeg dus dooreten. Van hieruit de Berkel op. Wat is die mooi. Ik vaar met regelmaat op de Regge en had hetzelfde gevoel. Omgeven door weilanden, bosages en vooral vogels die opgeschrikt uit hun nachtrust opvlogen om vervolgens achter ons weer hun ogen te sluiten en tot hilariteit een vliegende vis die een noodlanding maakte in de boot van Jan. Deze was gauw gered en teruggezet in het water. Aangezien ik hier achterin voer had ik het idee dat de vogels zich over mij heen schaarde met een boel gekwetter en gekrijs. Op naar de volgende stop.

De sluis in de Berkel
Alweer eruit, de derde keer. Totaal zouden we vier keer overdragen dus we zijn er bijna. En dan als beginnend Anax-lid weet je niet wat je meemaakt. Daar stonden ze weer met het hoofdgerecht. Flammkuchen in verschillende soorten en een niet te versmaden Prosecco. Die trouwens ook in de alcoholvrije variant werd aangeboden. Na een gezellig samenzijn begin je toch wel af te koelen en het werd tijd om het volgende traject te varen. Laatste stukje Berkel richting Zutphen.

Dat dit het mooiste gedeelte van de tocht zou zijn had ik gehoord en dat werd absoluut bewaarheid. Dan peddel je door de bochten tussen laaghangende takken, het gekrijs van vogels en geroep van ganzen en ziet in de verte de verlichte Gondels en boten liggen die Warnsveld die avond hebben aangedaan tijdens de kermis. En wat blijkt, wij die allerlei versieringen vanonder de kerstboom hebben gebruikt, hier stonden gewoon vele duizenden waxinelichtjes in bierglazen te branden tot ze uitdoofden en vervangen werden voor nieuwe voor de volgende dag. Wat een machtig gezicht.  Al snel hierna nader je Zutphen en vaar je de oude stad binnen onder diverse doorgangen door. Ook hier werd menig diertje verstoord in de nachtrust maar gunde ons de doortocht blijkbaar want meer dan die vis is er niet gebeurd. Aan het einde van de gracht voor de 4e keer de boot uit, op de kano kar en door naar de IJsselkade. Ongeveer 400 meter lopen. En ja hoor er was zelfs een nagerecht! Citroencake, ijs en slagroom. Wat een heerlijkheid maar weer. En hier gebeurde het grote gebeuren van de avond. De prijsuitreiking van de mooist versierde boot. Eerst een dankwoord met een dank-je-wel cake aan Hans F die zich opgeworpen had om vaarleider te zijn en vervolgens, ja het kon niet anders, de lelijkste prijs voor de mooiste bootversiering.  Arno “de brandweerman”. Met regelmaat zag ik de groene led strepen voorbijkomen op de kajak, zijn kleding en pet maar ook de peddel en dat was gewoon geniaal gemaakt. Een terecht winnaar. Nog een applaus en dankwoord en dan de laatste etappe naar de Marshaven. Even lastig met instappen bij de keien onderin maar uiteindelijk als eenieder in zijn/haar boot zit kunnen we weer stroomafwaarts verder. Op weg naar de Marshaven waar we allen veilig, droog, moe maar zeer voldaan aankwamen.

En dan rest het laatste stukje. Boten ontdoen van de versieringen, opruimen, douchen, afsluiten en een drankje aan de bar. Het is ondertussen ergens rond 03:00 uur. Ik ga uiteindelijk om 04:15 uur mijn bed in en denk na over hoe mooi dit was. In alle saamhorigheid van het elkaar helpen bij het in- en uitstappen, samen varen en vooral samen genieten. Dank allen maar vooral dank aan de organisatie.

Hans Heerding