Al zingend en kwekkend voltooiden we al onze tochtjes, gingen we op Pinksterkamp (er kan echt heel veel mee in een Volkswagen Polo, ook gitaren), op wildwaterweekend en voeren we op zee. Al snel belandden we in de redactie van de Voelspriet. Hilarische vergaderingen en vaak werd er met weinig kopij na zo’n avond een dubbeldikke Voelspriet aangeleverd op een ouderwetse diskette.  We leerden ondertussen onze mannen kennen, verhuisden, kregen kinderen, waardoor het samen kanoën minder werd, maar de vriendschap bleef!
En zo staan we op de eerste zondag van augustus bij het botenhuis om onze 30-jarige vriendschap te gaan vieren met een dag varen, van Zutphen naar Olst.
Nadat we een kleine 3 kwartier besteden aan bijpraten, kano’s naar het water brengen, teruglopen om te kijken of het hek echt wel dicht was, teruglopen om een peddel te halen, omdat dat toch gemakkelijker vaart op zo’n afstand, zijn we klaar om te vertrekken. Na een meter of 10 moet er toch al even een kleine pauze vanwege een hilarisch beeld van een meerkoet die op het vlonder van het nieuwe botenhuis van Isala stond. Hij (nee, ik denk zij) stond een beetje op de tocht, waardoor het precies lijkt alsof ze onder de föhn staat. We moeten er erg om lachen.

Dan op weg richting Deventer. Er zijn veel bootjes op het water. Waterscooters, speedboten, jachten, veerboten, een enkele vrachtboot maar geen enkele kanoër.

Aangekomen in Deventer is het tijd voor koffie met taart, met uitzicht op de stad. We zijn zo druk met praten dat het van zingen nog helemaal niet is gekomen.  Na de koffie verder richting Olst.  Een kilometer of 2 vóór Olst ontdekken we dat we er al bijna zijn en dat de pastasalade nog helemaal niet is opgegeten. Snel een pauze dus! We stoppen bij het natuurgebied Hengforderwaarden, een prachtige plek. Een visser probeert ons nog aan de haak te slaan (jammer, we zijn al bezet) voordat we aanlanden. We besluiten dat het wel heel jammer is als we in Olst al stoppen. We zijn nog helemaal niet uitgepraat en het eerste lied moet ook nog komen.

En zo wordt Wijhe de nieuwe eindbestemming. We varen langs Olst en Fortmond (we hebben zo’n 15 km gewacht op de toren van de steenfabriek, waar was die nou toch) en brengen een korte ode aan Drs. P. Net voordat we aan ons eindpunt bij de pont van Wijhe aankomen, haalt een jacht ons in. De man aan boord vraagt of we bezig zijn aan een marathon, want hij had ons in Zutphen ook al ingehaald. Even is er de verleiding om de 42,2 km vol te maken, dat is nog maar iets verder….  Maar dat hebben wij helemaal niet nodig, want er wacht nog een gezellig etentje waarbij we gewoon verder kunnen kletsen en bovendien staat Arjan ons met een koud biertje in Wijhe op te wachten om ons na het nuttigen daarvan weer naar Zutphen te brengen!

30 jaar vriendinnen! We kanoën, kletsen en zingen nog als vanouds. Er is veel gebeurd en toch is er niets veranderd!