Dit citaat van de schrijver Khaled Hosseini was voor mij wel van toepassing op deze dag, al was het dan kajakken in plaats van surfen). Voor mij was vandaag weer een nieuwe fase in het leren kajakken.
 
Om 8 uur zijn we aanwezig bij de loods om de kajaks op te laden. Het is mooi weer. Het is nog nagenoeg windstil met de temperatuur rond het vriespunt. Tijdens de reis naar onze opstapplaats in Belt Schutsloot klimt de temperatuur langzaam boven het vriespunt naar een magere 1° C.
 
Wanneer we met de groep van 11 personen de boten te water laten vanaf de parking zien we nog wat restjes ijs op het water van de kalme zijtak. We vertrekken via de Schutsloot, door het dorp dat veel weg heeft van Giethoorn, maar dan zonder de Chinezen en Japanners.
 
Na wat kalme ‘rietsloten’ en kleine open stukken komen we bij ons eerste groot water. Voor mij was dit de eerste kennismaking met een grote plas. De wind met een kracht van ca 4 Bft komt schuin van achteren en ik voel nog wat spanning door de onwennigheid. Maar na een paar meter voelt het al vertrouwd. Het is nog lastig om koers te houden, maar na het bijregelen van de scheg kan ik bij de groep blijven.
 
Aan de overkant luidt Hans Ferwerda de klok in de Beulaker toren. Het was tenslotte zondagochtend :-). Na de tweede oversteek, waarbij we de wind in de rug hebben, varen we een stuk door de wieden en worden we vergezeld door een ijsvogel.
 
Na een stuk tegenwind komen we aan bij een rustplaats. Alleen waait het daar zo fors dat we doorvaren naar kanokampeerplek Walengracht, waar het zonneterras voor ons klaar lag om even heerlijk van de zon te kunnen genieten in de luwte van de bomen. Na het veroveren van de benodigde energie voor de rest van de tocht maken we ons klaar voor de volgende overtocht over de Beulakerwijde door de vaargeul.
 
We hebben de wind schuin voor ons en mijn kajak loeft behoorlijk op. Ik heb wat moeite om tussen de boeien te blijven, maar krijg de (golf)slag te pakken. We blijven mooi bij elkaar en na de doorsteek bij ‘de Blauwe Hand’ varen we over de Belterwijde parallel aan de Blauwehandseweg.
 
Hier hebben we flinke golven en de wind komt vol schuin van voren. Ik begin me af te vragen of je in een kajak ook zeeziek kan worden, maar heb de grootste lol.
 
Vlak voor de Schutsloot gaan Trudy en Jan Stuyt nog even te water, zodat we kunnen oefenen met reddingsoefeningen. Trudy maakt er spektakel van met paniek en geschreeuw, die het haarzelf niet makkelijk maakt doordat haar muts over haar ogen zit. Ik snap die paniek wel 😉.
 
Het laatste stukje van de tocht door de Schutsloot is een mooie afsluiter door de rietlanden. Bij de briefing zijn we stuk voor stuk enthousiast over de fantastische tocht en het mooie weer en wordt er serieus gedebrieft.
 
Ik heb een geweldig dag beleefd en dit smaakt naar meer groot water.
 
Tot de volgende uitdaging!
 
Arno Kijzerwaard